TwynstraGudde_60jaa_wit
Werken bij

    Waar wij aan werken

    Met onze adviseurs, managers en opleiders dragen we bij aan duurzame, maatschappelijke veranderingen. Denk aan de energietransitie en de klimaatdoelen, de toekomst van de landbouw, goed onderwijs, passende zorg, oplossingen voor de krapte op de woningmarkt en hoe we het best van A naar B reizen. De uitdagingen zijn groot, maar onze kracht ligt in daadkracht. We laten transities werken.

    Wie we zijn

    Onze adviseurs en managers hebben uiteenlopende expertises en voelen zich verantwoordelijk voor de uitvoering. Duurzaamheid is een integraal onderdeel van onze werkwijze.

    ‘De Refugee Talent Hub brengt werkgevers en vluchtelingen dichter bij elkaar.’

    Jasper Oudshoorn, Adviseur Zorg

    Recente vacatures

    Slimme en duurzame mobiliteit

    Inhousedag Stad van de Toekomst

    Ben jij student, starter of professional met minder dan 2 jaar werkervaring en wil je ervaren hoe het is om als adviseur bij TwynstraGudde te werken? Kom dan naar onze Inhousedag 'Stad van de toekomst'. En ervaar zelf hoe jij kunt werken aan verschillende opdrachten zoals 1) het sneller...

    Solliciteer nu
    Zorg

    Medior interim manager Openbaar Bestuur

    Wij geloven dat de huidige uitdagingen in de publieke sector om nieuw leiderschap vragen. Hiervoor is een nieuwe generatie managers nodig. Managers die opgaven behapbaar kunnen maken, die mensen kunnen inspireren en motiveren en die....

    Solliciteer nu

    Blogreeks De Transitiegids Affectief interveniëren in transities

    We hebben te maken met maatschappelijke uitdagingen die dwingen tot herbezinning op hoe we denken, werken en organiseren. Het zijn geen geïsoleerde vraagstukken, ze raken de kern van hoe we samenleven en onze toekomst vormgeven. Dit vraagt om meer dan slimme oplossingen of procesoptimalisatie; het dwingt ons om bestaande denkkaders los te laten en de onderliggende spelregels ter discussie te stellen.

     

    Toegevoegd door Aniek Janssen op 1 juli 2025

    De behoefte om met bewuste ingrepen transities te beïnvloeden groeit. In de praktijk zie ik dat mensen worstelen met deze vraagstukken die een beroep doen op onze meervoudigheid. Transitievraagstukken doen immers een appèl op cognitie (begrijpen wat er speelt), affectie (doorvoelen wat écht belangrijk is) en actie (kleine stappen zetten in grote vraagstukken). In deze blogreeks zoom ik achtereenvolgens in op deze drie dimensies. In mijn vorige blog ben ik ingegaan op de cognitieve uitdagingen. Ditmaal ga ik in op de affectieve uitdagingen.

    Affectieve uitdagingen

    Affectieve uitdagingen doen een beroep op onze onderliggende waarden en overtuigingen. Ze gaan verder dan het rationeel begrijpen dat verandering nodig is. Het gaat om het erkennen, doorleven én doorvoelen dat iets fundamenteel anders moet.

    Moeten we anderen overtuigen van de noodzaak om fossiele brandstoffen te vervangen? Of vraagt dit om een diepere verbinding met waarden over milieu, toekomst en rechtvaardigheid? Als we willen bouwen aan een circulaire economie is een financiële kosten-batenanalyse dan voldoende? Of moeten we ook doorleven wat het betekent als álle lagen van de bevolking profiteren, niet alleen de welvarende?

    In de praktijk zie ik diverse terugkerende uitdagingen, ik licht er drie uit:

    • Te weinig vermogen om ons écht in de ander te verplaatsen. Empathie vraagt om vertraging, om luisteren zonder oordeel en om het toelaten van emoties die niet de onze zijn. In een wereld vol polarisatie is dat geen vanzelfsprekendheid.
    • Het ontbreekt aan moed om het ongemakkelijke aan te gaan. Moed om te benoemen wat wringt, om dominante waarheden te bevragen en om te handelen vanuit morele overtuiging, ook als dat weerstand oproept.
    • Onvoldoende verbinding met ons innerlijk kompas. Er is weinig ruimte voor reflectie op wat ons werkelijk drijft en weinig wederzijdse nieuwsgierigheid of begrip. Terwijl we elkaar juist nodig hebben om transities verder te brengen.

    Juist in deze affectieve laag van transities wordt zichtbaar hoe diep verandering ingrijpt in wie we zijn en hoe we ons tot elkaar verhouden. Het vraagt om meer dan analyse: het vraagt om aanwezigheid, kwetsbaarheid en de moed om geraakt te worden.

    Actualiteit als spiegel

    In tijden van geopolitieke spanningen is interveniëren vanuit het hart in mijn optiek urgenter dan ooit. De aanhoudende oorlog in Gaza laat zien wat er gebeurt als empathie en mededogen ontbreken. Miljoenen mensen, waaronder talloze kinderen, leven in angst, zonder toegang tot basisvoorzieningen zoals schoon water, voedsel of onderwijs. Waar is ons hart gebleven? 

    We hebben leiders nodig die niet enkel beleidsmatig of strategisch reageren, maar kiezen voor een hartgedreven benadering. In plaats van te polariseren of te verharden, vraagt de huidige tijd om leiders die durven te luisteren, die geraakt worden en die keuzes maken met oog voor menselijkheid. Wanneer landen en leiders zich laten leiden door empathie en mededogen, kunnen ze bruggen bouwen in plaats van muren en beslissingen nemen die gaan over morele en menselijke impact.

    ‘Paradigma’s verschuiven niet door argumenten alleen, maar door ervaringen die je in je hart raken.’

    Kleine betekenisvolle stappen

    In een wereld waarin ratio vaak de boventoon voert, vraagt interveniëren vanuit het hart om moedige keuzes. Het betekent dat we niet alleen kijken naar wat werkt, maar ook naar wat raakt. Dat we ruimte maken voor verhalen, emoties en waarden die niet direct meetbaar zijn, maar wel richting geven. In onze maatschappij, maar ook in onze organisaties en teams.

    Kleine betekenisvolle stappen kunnen hier het verschil maken: een open gesprek over wat mensen écht belangrijk vinden, met elkaar een rode lijn trekken op straat, delen van persoonlijke verhalen dat anderen raakt of het creëren van een veilige ruimte waarin twijfels en hoop naast elkaar mogen bestaan.

    De interventies die wij hebben beschreven in de Transitiegids kunnen helpen om verbindingen te versterken, empathie te verdiepen en moed te mobiliseren. Denk aan interventies die uitnodigen tot reflectie op waarden, het inzetten van narratieven om verbinding te creëren, of het faciliteren van morele dialoog in teams en organisaties. Deze interventies zijn geen kant-en-klare oplossingen, maar uitnodigingen tot ontmoeting en verdieping.

    Contextbewust interveniëren vanuit het Hart

    Deze interventies inzetten vraagt om meer dan goede bedoelingen. Het vergt moed om stil te staan bij wat in een bepaalde context (maatschappij, organisatie, team) als ‘normaal’, ‘waar’ of ‘onvermijdelijk’ wordt gezien en dat ter discussie te durven stellen. Want context is niet neutraal: het is gevormd door dominante verhalen, structuren en overtuigingen die vaak ongemerkt bepalen wat als legitiem of logisch wordt beschouwd.

    Contextrijk interveniëren vanuit het hart betekent dus ook: deconstrueren. Je stelt vragen bij vanzelfsprekendheden. Waarom doen we het eigenlijk zo? Wie bepaalt wat als waardevol geldt? Welke stemmen worden gehoord en welke niet? Het vraagt om een kritische blik op bestaande denkkaders én om het vermogen om ruimte te maken voor alternatieve perspectieven, verhalen en waarden.

    Dat begint bij luisteren met een open hart: niet om te bevestigen wat je al weet, maar om geraakt te worden door wat je nog niet begrijpt. Het vraagt ook om zelfonderzoek: welke aannames neem ik zelf mee? Welke rol speel ik in het in stand houden van bestaande systemen? En durf ik die rol te bevragen?

    Door interventies te verankeren in de context én tegelijkertijd die context kritisch te bevragen, ontstaat er ruimte voor echte verandering. Soms door te forceren, maar vooral door te openen. Soms door te overtuigen, maar vooral door te verbinden. Zo wordt interveniëren vanuit het hart een daad van integriteit én verandering.

    Zo zie je, interveniëren vanuit het hart is geen zachte optie. Zeker niet in conflictgebieden. Het is daar misschien wel de meest radicale vorm van leiderschap: kiezen voor menselijkheid, juist waar die het meest onder druk staat.

    Meer dan hart alleen

    In dit blog heb ik de nadruk gelegd op de affectieve dimensie van transities: het doorvoelen van wat er op het spel staat, het verbinden met diepere waarden en het handelen vanuit integriteit. Maar ook dit is slechts één kant van het verhaal. Want hoe mooi en betekenisvol onze intenties ook zijn, zonder actie blijven ze abstract. De uitdaging is om hoofd, hart én handen met elkaar te verbinden en de meervoudigheid in te zetten in maatschappelijke opgave.

    In het volgende blog ga ik daarom in op het derde element van deze reeks: interveniëren vanuit de Handen. Hoe zet je concrete stappen in een onvoorspelbare context? Welke vaardigheden helpen om in beweging te komen, ook als de uitkomst onzeker is? En hoe zorg je ervoor dat actie niet losstaat van reflectie, maar er juist uit voortkomt?

    Nieuwsgierig? Meld je aan via het formulier en ontvang het volgende blog automatisch in je mailbox.

    Ja, ik ben geïnteresseerd

    Neem contact op met

    Alle mensen

    Neem contact op met

    Alle mensen