In de tijd van Ot en Sien ging je na je pensionering linea recta naar het rusthuis. Daar werd je de rest van je leven verzorgd. Je hoopte op een goed rusthuis, waar je niet te veel aan banden werd gelegd en je min of meer je eigen leven kon voortzetten. De woning die je achterliet, was voor een nieuw gezin. Die tijd ligt gelukkig ver achter ons. Dé oudere bestaat niet meer. We weten dat iedereen andere wensen heeft en het lijkt erop dat die het best worden vervuld door zo lang mogelijk zelfstandig te blijven wonen.
Pioniers die een andere weg kozen
We spraken met pioniers die een andere weg kozen: ouderen en professionals van zorgaanbieders, woningcorporaties en gemeenten. Hun boodschap: denk vanuit het perspectief van de ouderen. Niet vanuit het perspectief van regels, structuren en eilandjes. Het systeem mag geen belemmering vormen voor een goede oplossing.
Durf en verbeeldingskracht
Denken vanuit ouderen, visie en samenwerken. Het zijn clichés. Maar in de praktijk zie je vaak eilandgedrag waarbij structuren, financiering en wet- en regelgeving leidend zijn. Het vergt durf en verbeeldingskracht om een eigen koers te kiezen en de opgave centraal te blijven stellen. De gesprekken die we hebben gevoerd met ervaringsdeskundigen en professionals laten dat zien.
