Hoe gaat het met Ingrid Visser?

Wat deed je bij TwynstraGudde? 

De eerste 10 jaar (1996 -2006) werkte ik als adviseur bij Human Talent in opdrachten waarin o.a. management development, leiderschapsontwikkeling, teambegeleiding en coaching speelden. Ook was ik regelmatig als interne trainer actief binnen TG: adviesvaardigheden, werken met groepen, intervisie, communicatie en TOP. 

In 2016 stapte ik Adviestalent BV (nu Ochtendmensen) binnen als mede-oprichter en directeur; een geweldige leerzame ervaring om 10 jaar te werken met jong energiek talent met de nodige uitdagingen en twee economische crises in de zak. Het is fantastisch dat het bedrijf nog steeds staat als een huis (inmiddels als OchtendMensen red.)! Daar ben ik trots op! Na Adviestalent heb ik wat freelanceopdrachten gedaan tot mijn leven een andere wending nam.

Het roer om… 

In 2017 hadden mijn man Ton en ik na een lange zomer in Frankrijk zin om eens helemaal het roer om te gooien. Toch wel impulsief verkochten we ons huis in het centrum van Utrecht en vestigden we ons in ons vakantiehuis in het zuiden van de Bourgogne. Weg van de files, de hectiek in de stad en op naar het eenvoudiger leven in het prachtige natuurpark de Morvan. Schone lucht, veel beweging, gezond eten en vooral ruimte en natuur voor de deur. Eerst met het plan om van alles qua werk voort te zetten aldaar, maar dat liep anders en veel kleinschaliger. 

Geen ‘ik-vertrekverhaal’ gelukkig want een vast pensioeninkomen van Ton gaf rust in de basis. We kochten het huis van de buren erbij en stortten ons 2 jaar lang op een grondige renovatie. We deden veel zelf maar het nieuwe dak en de muren lieten we over aan plaatselijke artisans. Dat was lastig midden in coronatijd qua continuïteit en materiaalaankoop en zeker met alle strenge restricties hier in Frankrijk. Maar het uiteindelijke resultaat mag er zeker wezen. 

Ondertussen leerden we veel van het klussen, voegen, restaureren van balkenplafonds en muren en pierre, verwerken van het fruit uit de boomgaard, etc. Projectmatig werken kennen ze hier helaas niet; dat was niet altijd gemakkelijk voor ons qua planning en voortgangsdrive. De Franse cultuur qua omgang, lange pauzes, niet op komen dagen zoals beloofd; dat was echt wennen maar we hebben ons aan weten te passen. En als je de werkers verwent met stroopwafels, een biertje of anders, dan blijven ze wel komen naar die Nederlanders. Inmiddels zijn we comfortabel gesetteld, hebben een gezellig sociaal leven opgebouwd en is er elke dag wel iets te doen rondom ons terrein hier á la campagne. Ons oorspronkelijke vakantiehuis verhuren we in de zomerperiode en mijn kookliefde kan ik dan botvieren op onze gasten.

Bezoek Nederlandse gevangenen

Naast dit nieuwe leven heb ik nog twee andere activiteiten: ik bezoek Nederlandse gevangenen -tot nu toe- in Parijs en hoop het komende jaar wat dichterbij te kunnen werken rondom de Bourgogne. Dat betreft vrijwilligerswerk voor Bureau Buitenland (Reclassering) in samenwerking met de Nederlandse Ambassade in Parijs. Het is boeiend maar ook pittig werk dat in heel de wereld door vele Nederlandse vrijwilligers wordt gedaan. 

Het betreft vooral drugsdelinquenten, vaak beïnvloedbare jongeren veelal ‘met een rugzakje’ die uiteindelijk weer zullen terugkeren naar Nederland en ondertussen hun straf in sterk verouderde gevangenissen in niet-fijne omstandigheden moeten uitzitten. De coachinggesprekken die ik met hen heb zijn vooral reflectief en bedoeld als luisterend ‘Nederlands sprekend’ oor: over hun geschiedenis, ervaringen en plannen voor een betere toekomst in Nederland. In deze gesprekken, waar ambassadepersoneel geen capaciteit voor heeft, inventariseer ik ook hoe zij er fysiek en mentaal voor staan, wat zij nodig hebben en hoe het contact met het thuisfront is. 

De Reclassering of de ambassade zet dan de benodigde acties voor hen in werking, bijvoorbeeld scholing, medicatie of contacten met overheidsinstanties. Helaas vervallen velen na detentie in het oude gedrag maar je hoopt bij een aantal een kiem te kunnen zaaien en iets voor ze te kunnen betekenen in barre tijden. Tenslotte heeft ieder mens recht op een nieuwe kans. 

Schrijven van artikelen

Mijn andere activiteit hier is het schrijven van artikelen over Nederlandse ondernemers in de Bourgogne die een professionele ommezwaai hebben gemaakt. Dat doe ik voor het magazine Bourgondische Zaken waar ik ook restaurantrecensies voor aanlever. Dit voorjaar ben ik samen met een cameraman uit Nederland gestart met het maken van korte filmpjes. We werken bijvoorbeeld nu aan de opnamen van een echtpaar dat voorheen een crematorium voor paarden had in Brabant, nu Lakenvelders (koeien) fokt in Frankrijk en toekomstige renpaarden van eigenaren de ruimte geeft om in hun weiden op te groeien . Dat levert mooie verhalen op. En ik heb nog plannen te over voor de nabije toekomst, dat is voor later!

Alles in relaxed eigen tempo, want dat is het voordeel van ons nieuwe leven. Het was indertijd een spannende onvoorspelbare gok maar het geheel heeft goed uitgepakt. Voor familie en vrienden zijn we regelmatig in Nederland en we sluiten niet uit over een aantal jaren terug te keren naar Nederland, indien nodig. Maar voorlopig blijven we Bourgondiërs en genieten we van de kwaliteit van leven in deze levensfase.

Wat mis je van TG?

Het klinkt cliché wellicht; ik waardeerde de professionaliteit van individuele collega’s, de mogelijkheden om je als professional te ontwikkelen en de vaak hands-on en projectmatige samenwerking in opdrachtteams. Dat ontbreekt vaak in organisaties met vrijwilligers en zeker hier in Frankrijk. De ondersteuning van de stafafdelingen was altijd prima en best een luxe bij TG. Niet te vergeten de gezonde lunches op de vijfde verdieping in het oude TG pand waar je iedereen kon spreken of aan de mouw kon trekken voor wat dan ook. Maar ter relativering: er is leven ná TG en van beide pluk ik nu de vruchten; daar ben ik me goed van bewust.