De tijd is aangebroken om weer vooruit te kijken, om te werken aan een duurzaam herstel. En om kennelijk dus niet terug naar ‘het oude’ te gaan, maar om ‘door te pakken’. Het weerklinkt in veel recente gesprekken. Maar, wat gaan we dan echt anders (blijven) doen en mag er dan niks terug naar ‘het oude normaal’? In mijn blog sta ik stil bij vier vragen die je jezelf moet stellen om tot duurzaam herstel in de zorg te komen.
Toegevoegd door Paul Boon op 2 juli 2020
Onder druk van de Coronacrisis hebben we in de zorg ontzettend veel buitengewone zaken voor elkaar gekregen. Om de crisis zelf het hoofd te bieden, maar ook door te herdefiniëren wat er nog wel mogelijk was om toch goede zorg te kunnen leveren. Veranderingen die voorheen lastig te realiseren waren, kwamen nu onder druk ogenschijnlijk eenvoudig tot stand. De roep om die verbeteringen en doorbraken vast te houden en tegelijk afscheid te nemen van ‘het oude en ongewenste’ is begrijpelijk. Maar hoe doe je dat?
De zorg is grotendeels mensenwerk. Steeds beter ondersteund door (digitale) technologie, maar: ‘mensenwerk’. Met gemeenschappelijk geleerde overtuigingen en veronderstellingen, vaak met lokale, excentrieke karakteristieken. En nu we weer langzaam opstarten, elkaar weer ontmoeten, de gewone zorg weer op gang komt en (verander)projecten weer op stoom komen, ligt terugveren naar oude patronen voor de hand.
We zijn immers maar mensen, in een onwennige periode: welk gedrag mag wel blijven en welk gedrag moet nu echt eens blijvend veranderen? ‘Alle zorg digitaal, tenzij…’ is gemakkelijk gezegd, maar louter het nieuwe gewenste gedrag benadrukken is niet voldoende. Er moet niet alleen iets nieuws worden aangeleerd, er moet ook worden afgeleerd wat er voorheen was. We gaan er nog te vaak vanuit (ook nu weer), dat een duidelijke visie op de toekomst en het daarbij behorende gedrag voldoende motiveert om te veranderen. Getuige ook de vele recente keuzehulpen, draaiboeken en richtlijnen om het nu eens echt anders te gaan doen.
We zijn nog aan het ontdekken wat ‘het nieuwe normaal’ in de zorg gaat worden. We leren én we verwerken. We kijken terug én vooruit. En, we gaan weer over te orde van de dag. Dat moet ook. Een stuwmeer aan reguliere zorg moet weggewerkt worden en de onbedoelde schade door het uitstellen van zorg willen we maximaal beperken. We weten en voelen allemaal dat dat niet alleen lukt door over te gaan tot de orde van dag. We moeten dingen ook echt anders blijven doen. Slimmer, gerichter en beter op elkaar afgestemd. We wisten of voelden dat eigenlijk al een tijdje, al voor de Coronacrisis. De richting is in veel gevallen ook al enige tijd duidelijk, de realisatie daarvan is een grote uitdaging. #HoeDan?
Wacht niet op het perfecte moment, maar pak nu het moment en maak het samen perfect. Het is immers ‘mensenwerk’. Het gaat niet om de middelen en mogelijkheden, het gaat om mensen. Om ons gedrag, onze routines en patronen. Om dingen los te laten en nieuwe dingen aan te leren. Wil je werken een duurzaam herstel van de zorg? Pak nu het moment – in de zorgpraktijk zelf, samen als team – om bewust, scherp en open stil te staan bij vier basale vragen over ons gedrag:
Organiseer in of na de vakanties een moment om samen bij deze vragen stil te staan in een kort afgebakend proces. Wil je van gedachten wisselen of dit iets is voor jouw team of wil je weten hoe wij dit eventueel kunnen begeleiden? Neem vooral contact met mij op.