In het boek van Marshall Goldsmith staat een opsomming van twintig dagelijkse ergernissen. De Amerikaan Goldsmith spreekt over ‘flaws’, die de werkplek aanzienlijk ongezonder maken dan nodig is.
In het boek van Marshall Goldsmith staat een opsomming van twintig dagelijkse ergernissen. De Amerikaan Goldsmith spreekt over ‘flaws’, die de werkplek aanzienlijk ongezonder maken dan nodig is. Die ergernissen staan niet op zichzelf. Het betreffen hier misdragingen van één persoon waar anderen onder te lijden hebben. Om de leesbaarheid te bevorderen, zijn de flaws voor het gemak in wij-vorm omschreven. Het zijn:
- Altijd willen winnen: de behoefte om, koste wat het kost, in elke situatie te winnen, wanneer het er toe doet, wanneer niet en zelfs wanneer het compleet irrelevant is.
- Té veel waarde willen toevoegen: de overweldigende behoefte om in elke discussie onze duit in het zakje te doen.
- Oordelen: de behoefte om anderen de maat te nemen en onze normen aan hen op te leggen.
- Vernietigend commentaar leveren: de onnodige sarcastische en valse opmerkingen waarmee we denken scherp en gevat over te komen.
- Antwoorden met ‘nee’, ‘maar’ of ‘echter’: overmatig gebruik van deze negatieve kwalificaties die heimelijk eigenlijk zeggen: ‘ik heb gelijk, jij zit ernaast.’
- Rondbazuinen hoe slim we zijn: de behoefte om mensen te laten zien dat we slimmer zijn dan ze denken dat wij zijn.
- Spreken wanneer je boos bent: emotionele wispelturigheid inzetten als management instrument.
- Negativiteit of ‘ik zal je uitleggen waarom dat niet werkt’: de behoefte om te pas en te onpas onze negatieve gedachten te ventileren, ook als ons niets wordt gevraagd.
- Achterhouden van informatie: geen informatie delen om anderen te slim af te kunnen zijn.
- Geen erkenning geven: het onvermogen om te prijzen en te belonen.
- Pronken met andermans veren: de ongelooflijk vervelende manier om onze bijdrage aan welk succes dan ook te overdrijven.
- Ons verontschuldigen: de behoefte om ons ergerlijke gedrag te positioneren als een voldongen feit, zodat mensen het van ons pikken.
- Vastklampen aan het verleden: de behoefte om de schuld van ons af te schuiven en af te wentelen op gebeurtenissen en mensen uit ons verleden; onderdeel van de ander altijd de schuld geven.
- Voortrekken: niet inzien dat we degenen die we niet voortrekken onrechtvaardig behandelen.
- Geen spijt betuigen: niet in staat zijn om verantwoordelijkheid te nemen voor onze acties, toe te geven dat we fout zaten of te erkennen hoe ons anderen kunnen beïnvloeden.
- Niet luisteren: de meest passiefagressieve vorm van gebrek aan respect voor collega’s.
- Geen dankbaarheid tonen: de meest basale vorm van slechte manieren.
- De boodschapper straffen: de misplaatste behoefte om de onschuldige aan te vallen die ons meestal alleen maar wil helpen.
- De zwarte piet doorschuiven: de behoefte om iedereen de schuld te geven, behalve onszelf.
- Een overmatige behoefte om ‘jezelf’ te zijn: onze fouten als deugden verheerlijken, door ons ermee te identificeren.
Bron: 'What got you here won’t get you there' (discover the 20 workplace habits you need to break) Marshall Goldsmith